Sakrament święceń jest sakramentem, dzięki któremu posłanie, powierzone przez Chrystusa Apostołom, nadal jest spełniane w Kościele aż do końca czasów. Jest to więc sakrament posługi apostolskiej. Obejmuje on trzy stopnie: episkopat, prezbiterat i diakonat. KKK: 1536
Sakrament kapłaństwa ustanowił Chrystus w Wielki Czwartek. Sakramentu udziela biskup przez włożenie rąk na głowę kandydata i modlitwę do Ducha Świętego. Namaszcza też jego dłonie i podaje do rąk kielich do odprawiania Mszy Świętej. Daje mu władzę odpuszczania grzechów i nauczania. Sakrament Kapłaństwa sprawia, że wyświęcony ma udział w kapłaństwie Chrystusa i w imieniu Chrystusa oraz jego mocą spełnia czynności kapłańskie: chrzci, rozgrzesza, odprawia Mszę Świętą, namaszcza chorych, naucza, błogosławi, modli się w imieniu całego Kościoła. Kapłanem może być mężczyzna, którego Bóg do tego powoła. Wszyscy chrześcijanie mają obowiązek modlić się o liczne i dobre powołania kapłańskie, zwłaszcza w każdy czwartek – dzień pamiątki ustanowienia sakramentu kapłaństwa.
Biskup jest tym, który otrzymał pełnię sakramentu świeceń, co włącza go do kolegium biskupów i czyni go widzialna głowa Kościoła lokalnego, który został mu powierzony. Biskupi, jako następcy apostołów i członkowie kolegium biskupów, dzielą odpowiedzialność apostolska i maja udział w misji całego Kościoła, któremu przewodzi papież, następca Św. Piotra.
Prezbiterzy to ci kapłani, którzy połączeni z biskupami w godności kapłańskiej, są im jednocześnie podlegli w sprawowaniu obowiązków pasterskich i wezwani do pełnienia funkcji ich roztropnych i mądrych współpracowników; zgromadzeni wokół biskupa stanowią „prezbiterium”, które wraz z biskupem ponosi odpowiedzialność za cały Kościół lokalny- Prezbiterzy otrzymują z rąk biskupa odpowiedzialność za wspólnotę parafialną lub obowiązek pełnienia określonej funkcji w Kościele.
Diakoni są to osoby wyświęcone dla pełnienia różnych posług w Kościele; nie otrzymują święceń kapłańskich, a święcenia diakonatu, które otrzymują, upoważniają ich do spełniania ważnych posług w zakresie głoszenia Słowa Bożego, kultu Bożego, opieki pasterskiej, praktykowania miłosierdzia. Wszystkie te zadania winni spełniać podporządkowując się władzy pasterskiej swego biskupa.
W Kościele łacińskim udziela się sakramentu kapłaństwa osobom zdecydowanym na dobrowolne przyjęcie celibatu, które publicznie wyrażą swa wolę zachowywania go w imię miłości Królestwa Bożego i służby ludziom.
